Veel mensen geloven dat seks maar één doel heeft: kinderen krijgen.
Als een seksuele handeling geen kinderen kan voortbrengen, is het geen seks. De realiteit is echter dat, net zoals mensen meer zijn dan hun lichaamsdelen, seks meer is dan alleen een manier om zich voort te planten. Toch gaan de meeste mensen er bij het woord 'seks' vanuit dat je het hebt over penetratie. Het is echter niet altijd zo eng gedefinieerd geweest. Phillips en Reay stellen: 'In de tweede helft van de achttiende eeuw werd geslachtsgemeenschap steeds belangrijker, een verschuiving naar een penetratieve seksuele cultuur. Daarvoor suggereren verwijzingen naar kussen, wederzijds strelen en betasten dat veel ongehuwde stellen hun seksualiteit wellicht binnen dat kader beperkten en dat geslachtsgemeenschap niet de centrale rol in de verlangens van mensen speelde die het in moderne seksuele culturen wel heeft.'
En het is niet alleen de oudheid die seks erkende als meer dan een louter middel tot voortplanting. Na het schrijven van haar baanbrekende studie over vrouwelijke seksualiteit, 'The Hite Report', in 1976, pleitte Shere Hite voor een herdefinitie van seks. Vrouwen gebruikten voor het eerst de pil, wat betekende dat seks en voortplanting niet langer hand in hand gingen. Hite zag het als een overgangsperiode, waarin de regels nog werden vastgesteld, wat een kans bood om traditionele definities van seks te herzien. 'Hoewel we geneigd zijn "seks" te zien als één vast patroon, één groep gedragingen (in wezen voortplantingsactiviteit), hoeven we onszelf niet op deze manier te beperken.' (p. 365, The Hite Report, 1976) Weinig mensen luisterden echter naar haar. Tot op de dag van vandaag wordt seks nog steeds breed gedefinieerd als 'penis-in-vagina'-activiteit, waardoor veel vrouwen de seks die ze in hun fantasieën hebben niet als 'seks' kunnen omschrijven.
Het risico
Een onjuiste definitie van seks beheerst ieders seksualiteit, verstikt seksuele vrijheid en een open dialoog. Veel respondenten van de Garden of Desires-enquête voelden zich hierdoor beperkt. ‘Ik vond de formulering van “seksuele” fantasieën en fantasieën tijdens seks enigszins lastig, omdat veel van mijn fantasieën (en een groot deel van mijn “seksleven”, bij gebrek aan een beter woord) sadomasochistisch zijn en niet expliciet seksueel. Ik fantaseer vaak over slagen zonder orgasme of genitaal contact. Seks in de zin van neuken (vingers, penis, vuist) of orale seks is meestal slechts één onderdeel (en vaak afwezig) in mijn fantasieën en in mijn seksleven.’ Onze huidige definitie beperkt seks niet alleen tot ‘gewone’ heteroseksuelen en sluit iedereen uit die de voorkeur geeft aan niet-reproductieve seks, maar classificeert ook de 70-75 procent van de vrouwen die moeite hebben om een orgasme te bereiken tijdens penetratieve seks als seksueel ‘dysfunctioneel’ – ongeacht of ze zich zo voelen. Dit wordt aangetoond door een onderzoek uit 2008 waaruit bleek dat ‘vrouwen met een geremd seksueel verlangen minder fantaseren tijdens voorspel, geslachtsgemeenschap, masturbatie en algemeen dagdromen dan de controlegroep… De vrouwen met een geremd seksueel verlangen masturberen niet minder vaak en hebben niet minder orgasmes door masturbatie dan de controlegroep. De vrouwen met een geremd seksueel verlangen hebben minder orgasmes door penetratieve geslachtsgemeenschap alleen.’<sup>16</sup> Ondanks het feit dat deze vrouwen wel een orgasme konden bereiken door masturbatie, werden ze bestempeld als vrouwen met een ‘geremd seksueel verlangen’ omdat ze geen orgasme bereikten door penetratieve geslachtsgemeenschap alleen.
Dit illustreert hoe etikettering een negatieve invloed kan hebben op seksualiteit. Vrouwen worden bestempeld als disfunctioneel, terwijl het label dat eigenlijk veranderd zou moeten worden, dat van seks zelf is.
De oplossing
We moeten achterhaalde vooroordelen over seks loslaten, er eerlijk over gaan praten en nieuwe definities creëren die ruimte bieden voor ieders seksualiteit om te floreren. In plaats van iemand als abnormaal te beschouwen omdat hij of zij seks zonder voortplanting (of niet-penetratieve seks in het algemeen) wenst, zouden we seks kunnen zien als een weerspiegeling van iemands persoonlijkheid, ongeacht de vorm die het aanneemt. In plaats van sommige vormen van seks als 'normaal' en andere als 'abnormaal' te bestempelen, zouden we seks kunnen zien als een communicatie tussen alle betrokkenen die, net als een gesprek, alle kanten op kan gaan die de betrokkenen willen.
Meg Barker zegt: 'Psychiater Chess Denham stelt dat we seksuele activiteiten momenteel onderscheiden op basis van de vraag of ze grensoverschrijdend zijn of niet. Activiteiten die de huidige maatschappelijke normen overschrijden, worden vaak belachelijk gemaakt, als psychisch ongezond beschouwd of zelfs bestraft. Zij suggereert dat we activiteiten zouden kunnen onderscheiden op basis van de vraag of ze dwangmatig zijn of niet. Wordt iemand gedwongen iets te doen tegen zijn of haar wil of waar hij of zij geen toestemming voor kan geven (bijvoorbeeld kinderen of volwassenen onder invloed van drugs)? Zo ja, dan zou het verboden moeten zijn.' Zo niet, dan ligt de beslissing echt bij de betrokkenen zelf.’
